Rachunkowość strategiczna

Podejścia do formułowania strategii:
- podejście klasyczne - lata 60
- podejście procesowe - lata 70
- podejście ewolucyjne – lata 80
- teoria systemowa – lata 90 XX wieku

Podejścia klasyczne
Rentowność najważniejszym celem przedsiębiorstwa
Racjonalne planowanie środkiem do osiągnięcia ww. celu
Zarząd firmy najlepiej służy interesom wszystkich inwestorów wtedy, gdy wykorzystuje wszelkie owocne możliwości inwestycyjne, które przyniosą zwrot wyższy niż dostępny na rynku kapitałowym.
Strategia to ustalanie podstawowych długookresowych celów i zadań firmy oraz przyjęcie kierunków działania i alokacji zasobów niezbędnych do osiągnięcia tych celów.
Formułowanie strategii to planowane, racjonalne podejście, przebiegające od góry do dołu organizacji.

Podejścia ewolucyjne
Rzecznicy podejścia ewolucyjnego uważają osiąganie jakiejś struktury strategicznej za niebezpieczne złudzenie
Nie można mieć zaufania do zdolności naczelnego kierownictwa firmy do planowania i działania w sposób racjonalny
To rynek sam zapewnia maksymalizację zysku, a menedżerowie mogą być tylko co najwyżej racjonalnymi „optymalizatorami” w świecie biznesu, w którym rządzą „prawa dżungli” i w którym przetrwają tylko najlepsi.
Lepiej jest aby otoczenie – a nie menadżerowie dokonywało selekcji strategicznej !!!

Podejścia procesowe
Zwolennicy podejścia procesowego uważają, że formułowanie strategii jest mniej więcej satysfakcjonujące i przynosi rozwiązania mniej niż optymalne.
Menedżerowie (tak jak ludzie) w praktyce charakteryzują się „ograniczoną racjonalnością” i nie są w stanie posługiwać się więcej niż kilkoma wskaźnikami naraz. Nie szukają więc w nieskończoność nowych informacji, skłonni są raczej zaakceptować pierwszą nadarzającą się zadowalającą możliwość wyboru.
Organizacje gospodarcze są koalicjami pojedynczych menedżerów, z których każdy wnosi do organizacji osobiste cele i swój system wartości.
Menedżerowie negocjują ze sobą, aby wypracować wspólne cele, które będą bardziej lub mniej możliwe do przyjęcia dla wszystkich. Negocjacje wymagają zawierania kompromisów. Formułowanie strategii jest wynikiem kompromisu politycznego i ma bardzo mało wspólnego z koncepcją maksymalizacji zysku.
Strategie są sposobami, dzięki którym menedżerowie starają się uprościć złożone i chaotyczne otoczenie, w jakim istnieją organizacje i wprowadzić do niego porządek.

Teoria systemowa
Zwolennicy teorii systemowej zachowują trochę wiary w zdolności menedżerów do planowania przyszłości i efektywnego działania w najlepszym interesie inwestorów. Głównym założeniem teorii systemowej jest to, ze osoby podejmujące decyzje nie są odosobnionymi, kalkulującymi jednostkami, lecz elementami systemów społecznych i ekonomicznych, w których są umiejscowione. Strategie i struktury przedsiębiorstwa staja się możliwe do urzeczywistnienia i działają z powodzeniem w konkretnym kontekście społecznym. Przesłaniem podejścia systemowego jest to, że formułowanie strategii musi być wrażliwe na kwestie socjologiczne.